شناخت درب و پنجره های یو پی وی سی از نوع سخت در سال 1960 در اروپا آغاز شد.
باپیشرفت تکنولوژی و افزایش هزینه تولید درب و پنجره ای چوبی ،آهنی و آلومینیومی استفاده از این نوع درب و پنجره ها رونق روز افزون یافته است.
سهولیت ایجاد تنوع در طرح،رنگ و استقامت فیزیکی و پایداری در برابر شرایط جوی متفاوت و همچنین قابلیت باز یافت پی وی سی بکاررفته در ساخت درب و پنجره ،موجب تحولات عمده ای در این صنعت شد.
بکارگیری شیشه های دو جداره ،خاصیت عایق بودن در مقابل صدا و حرارت را در پنجره های UPVC افزایش داده است.امروزه در کشورهای اروپایی بیش از 70 درصد سهم بازار درب و پنجره متعلق به UPVC است.
در ایران این صنعت در سال 1355 در سمنان راه اندازی شدکه به دلیل وقوع انقلاب تا سال 1365 خط تولید پروفیل و مونتاژ پنجره راه اندازی نگردید.اما همگام با پیشرفت تکنولوژی و همچنین گران شدن انرژی و تحول در هنر طراحی و معماری و بالا رفتن سطح انتظارات بشر در مورد ویژگی های درب و پنجره UPVC،به عنوان یکی از پلیمر های سخت و غیر قابل اشتعال جایگاه خود را در صنعت در و پنجره ایجاد نموده است و در سال 1382 برای اولین بار تولید پروفیل ایرانی آغاز و به تدریج به بهترین گزینه برای این صنعت تبدیل شده است . پی وی سی ترکیبی است از مشتقات نفت خام و گاز کلر که طی فرایند پلیمریزاسیون تولید می شود.
UPVC مخفف کلامات(Unplasticised Poly Vinyl Chloride) می باشد و اصلی ترین ماده تشکیل دهنده پروفیل پلی وینیل کلراید(Poly Vinyl Chloride) است.این ماده حدود 80 درصد ترکیب آمیزه اولیه تولید پروفیل UPVC را تشکیل میدهد،علاوه بر این مواد افزودنی دیگری نیز جهت ایجاد خواص مورد نیاز به ترکیب اضافه می شود که عدموجود آنها یا تغییر میزان بکار رفته در فرمالاسیون میتواند محصول نهایی ساخته شده را به شدت تحت تاثیر قرار دهد.